کانسار طلای هیرد در بلوک لوت، همراهی نزدیکی با یک کمپلکس نفوذی حدواسط-مافیک دارد که در سنگ های آتشفشانی ائوسن جایگزین شده است. توده های نفوذی ترکیب گرانودیوریت تا دیوریت، هورنبلند-کوارتزمونزونیت و گابرو-دیوریت دارند و با CaO، FeOt و MgO به نسبت بالا و K2O+Na2O به نسبت پایین مشخص می شوند که نشانگر تبلور از یک ماگمای نه چندان تفریق یافته است. این ویژگی ها و عدد منیزیم به نسبت بالا (36/36 تا 52/32) می تواند نشانگر تأثیر منبع گوشته ای در زایش ماگمای مادر باشد. توده های نفوذی هیرد، متالومین اند و سرشت کالک آلکالن تا کالک آلکالن پتاسیم-بالا دارند و حاوی ایلمنیت به عنوان کانی همراه هستند. کانی سازی در هیرد به صورت رگه ای، رگچه ای و افشان در تودة نفوذی گرانودیوریتی و سنگ های آتشفشانی میزبان، همراه با دگرسانی­ های تورمالینی، سیلیسی و کربناتی رخ داده است. کانی های فلزی شامل پیروتیت، آرسنوپیریت، پیریت و کمتر از آن کالکوپیریت، گالن و اسفالریت است. طلا به صورت ذرات زیرمیکروسکوپی همراه با کانی های سولفیدی به ویژه پیریت و آرسنوپیریت نهشته شده است. با توجه به ویژگی های کانی شناسی و ژئوشیمیایی توده های نفوذی و کانی شناسی کانسنگ، کانسار طلای هیرد را می توان مشابه ذخایر مرتبط با گرانیتوییدهای احیایی نوع I درنظر گرفت. کاهیدگی ماگمای مولد می تواند ناشی از وارد شدن مواد پوسته به محیط منبع و/یا برهمکنش ماگما با سنگ های پوسته ای غنی از مواد آلی باشد.

کانه زایی طلای هیرد در استان خراسان جنوبی در فاصله 140 کیلومتری جنوب بیرجند، در شمال بلوک لوت قرار دارد. در محدوده کانه زایی طلای هیرد، قدیمی ترین واحدهای سنگی مربوط به ژوراسیک و کرتاسه است که توسط توالی های آتشفشانی - رسوبی ترشیری پوشیده شده اند. توده های نفوذی گرانیت، گرانودیوریت - کوارتزدیوریت و گابرونوریت در توالی های ترشیری نفوذ کرده اند. ولی آثار کانه زایی تنها در درون و حاشیه استوک نیمه ژرف گرانودیوریت - کوارتزدیوریت با بافت پورفیری مشاهده می شود. با توجه به این که توده نیمه ژرف گرانودیوریت - کوارتزدیوریت مولد کانه زایی حاوی ایلمنیت و فاقد مگنتیت بوده و نیز دارای خاصیت مغناطیسی پذیری (1.5*10-4SI Units) کم و نسبت پایین Fe2O3/FeO(<0.5) است، لذا می توان آن را در رده گرانیتوییدهای ایلمنیتی یا کاهیده (Low fO2) قرار داد. کانه زایی در محدوده معدنی هیرد بر اساس فاصله از توده نفوذی به سه بخش اصلی کانه زایی با میزبان توده نفوذی، کانه زایی در حاشیه توده نفوذی و کانه زایی دور از توده نفوذی قابل تفکیک است. این سه بخش از نظر سنگ میزبان، دگرسانی، کانی شناسی، ساخت، بافت و محتوای فلزی با هم متفاوت است.در کانه زایی با میزبان توده نفوذی سنگ میزبان کانه زایی، توده نفوذی مولد کانه زایی، یعنی استوک نیمه ژرف گرانودیوریت – کوارتزدیوریت - است. سه نوع رگه - رگچه اصلی در کانه زایی با میزبان توده نفوذی دیده می شوند که شامل رگه - رگچه های تورمالین – کوارتز - سریسیت و سولفید (TQSS)، کوارتز - کلسیت و سولفید (QCS) و کوارتز - کلسیت (QC) با سولفید کمیاب است. این رگه – رگچه ها دارای آرایش صفحه ای و استوک ورکی است. کانه زایی حاشیه توده نفوذی در توالی های آتشفشانی - رسوبی که تحت نفوذ توده مولد کانه زایی قرار گرفته اند، مشاهده می شود. سولفیدها به صورت پراکنده، رگه - رگچه ای و حتی توده ای دیده می شوند. رگه - رگچه های استوک ورکی و به ندرت صفحه ای موجود در این کانه زایی دارای کوارتز، کلسیت و سولفید هستند. دگرسانی سریسیتی، سیلیسی و کربناتی مهم ترین دگرسانی های همراه با زون های عیاردار است. کانه زایی دور از توده نفوذی در پهنه های گسلی به صورت زون های سیلیسی و کربناتی به همراه اکسید و هیدرواکسیدهای آهن در سطح قابل شناسایی هستند.مقایسه مهم ترین ویژگی های کانه زایی طلای هیرد (از جمله جایگاه زمین شناسی، سنگ میزبان، کانی شناسی، پاراژنز کانی ها، محتوای فلزی، ساخت، بافت و دگرسانی) با ویژگی های تیپ های مختلف کانه زایی طلا در دنیا، نشان می دهد که کانه زایی طلای هیرد بیشترین شباهت را با ذخایر طلای مرتبط با توده های نفوذی گرانیتوییدی کاهیده دارد.

مجموعه توده های نفوذی بانه در شمال غربی استان کردستان وزون سنندج– سیرجان واقع شده است. این مجموعه در سنگ های دگرگونی درجه پایین کرتاسه تززیق شده و سن احتمالی آن کرتاسه پسین– پالئوسن است. این توده، از سه فاز نفوذی مجزا تشکیل گردیده است. دیوریت، بیوتیت گرانیت و گرانیت گارنت دار این سه فاز ماگمایی را شکل می دهند. دیوریت ها نخستین واحد تشکیل شده اند که در برخی مناطق توسط بیوتیت گرانیت قطع شده اند و در مناطق دیگر بر هم کنش بین این دو توده مشخص است. بنابراین بیوتیت گرانیت همزمان یا کمی پس از دیوریت ها نفوذ کرده است. گرانیت گارنت دار جوان ترین واحد مجموعه است که معمولا به صورت دایک در بیوتیت گرانیت نفوذ کرده است. در دیوریت ها کانی های هورنبلند، تیتانیت و مگنتیت وجود دارد، ASP<1 است، در نرم دیوپسید وجود دارد و میزان Na2O, CaO و Sr بالاست. این ویژگی ها پیشنهاد می کند که دیوریت ها در رده گرانیتوئیدهای نوع I قرار می گیرند. در بیوتیت گرانیت ها، وجود مسکوویت و بیوتیت فراوان و نیز ادخال های سرشار از میکا، و حضور گارنت در گرانیت های گارنت دار آن را جزء سری S قرار می دهد. همچنین ASI>1، کرندوم نورماتیو و میزان زیاد K2O و Rb در این دو توده، موید این مطلب است. گرانیتوئیدهای بانه از نظر تکتونیکی در رده VAG (گرانیتوئیدهای قوس آتشفشانی) قرار می گیرند و دیوریت ها نیز متعلق به حاشیه فعال قاره ای هستند. با استفاده از داده های ژئوشیمیایی با قاطعیت نمی توان گفت که دیوریت ها از گوشته غنی شده بالای مناطق فرورانش یا از ذوب پوسته اقیانوسی فرو رانده شده منشا گرفته اند. بیوتیت گرانیت ها و گرانیت های گارنت دار از ذوب سنگ های رسوبی دگرگون شده حاصل شده اند. برخی بیوتیت گرانیت ها منشا پلیتی دارند و بعضی دیگر، سنگ منشا گری وکی، و گرانیت های گارنت دار حاصل ذوب بخشی پلیت ها هستند.

توده نفوذی کوه ممزار در 4 کیلومتری جنوب غربی استوک گرانیتوئیدی سرچشمه رخنمون دارد و در ولکانیت ها و توف های ائوسن تزریق شده است. این منطقه بخشی از زون آتشفشانی ایران مرکزی است و شامل مجموعه ای از گرانیتوئیدها، دایک های آپلیتی و پگماتیت ها می باشد. بافت غالب این سنگ ها دانه ای و پورفیروئیدی است اما بافت های پرتیتی-آنتی پرتیتی، گرانوفیری، میکروگرافیکی و میرمکیتی نیزدر آنها قابل مشاهده است. با توجه به مطالعات صحرائی، خصوصیات سنگ شناسی، رفتار اکسیدهای عناصر اصلی و عناصر کمیاب، نمودارهای عنکبوتی و ویژگی های ژئوشیمیائی، سنگ های نفوذی منطقه جزء سری کالکوآلکالن و مربوط به منطقه فرورانش حاشیه قاره ای می باشند. این ماگما، احتمالا در نتیجه فرورانش پوسته اقیانوسی نئوتتیس و در اثر برخورد صفحه عربی با ایران مرکزی بوجود آمده است و باعث تشکیل ماگمای قوس آتشفشانی شده است. زمان برخورد صفحه عربی با ایران مرکزی کرتاسه بالائی و ایجاد گرانیتوئیدها احتمالا همزمان با فعالیت فاز کوهزائی پیرنه می باشد.

منطقه اکتشافی زبرکوه در جنوب باختری شهرستان بردسکن در استان خراسان جنوبی و در شمال خاوری ایران جای دارد. سنگ های کربناته دگرگون شده سازندهای ریزو و سلطانیه فراوان ترین سنگ های این منطقه هستند و توده های سینوگرانیتی و سینودیوریتی درون آنها نفوذ کرده اند. برپایه یافته های صحرایی و آزمایشگاهی (مانند:کنترل ساختاری پهنه اصلی کانه دار، پیدایش جانشینی متاسوماتیسم که با کانی های آب دار کم دما و همراهی مگنتیت و پیریت با کلریت، اپیدوت، کلسیت و کوارتز شناخته می شود)، کانی سازی آهن منطقه از نوع اسکارن کم دماست. شاید در این منطقه، توده آذرین درونی جوان تر دیگری در ژرفای خاستگاه کانی سازی آهن است. محلول گرمابی کانه دار از راه گسل و یا مرز توده آذرین درونی و سنگ کربناته به بالا راه پیدا کرده و پیدایش کانسنگ را در پی داشته است. عیار آهن از 54 تا 65 درصد است و مقدار سولفور تا بیش از 3 درصد می رسد. شیمی کانی مگنتیت و فراوانی Ti، V، Al، Mn، Ni و Cr نیز همانند اندوخته اسکارن است. توده بیوتیت سینودیوریت میزبان بافت هیپ ایدیومورف گرانولار داشته و بیشتر کانی های پلاژیوکلاز، آلکالی فلدسپار، بیوتیت و آپاتیت دارد. این توده از نوع آلکالن سری پتاسیم است که در جایگاه درون صفحه ای پدید آمده است. غنی شدگی شدید از عنصرهای LREE، LILE (مانند :Rb، Cs، Ba و (K، HFSE (مانند :Nb، Zr، Ti) و عنصر P از ویژگی های این ماگماست. خاستگاه ماگمای مادر این توده، ذوب بخشی درجه پایین گارنت لرزولیت گوشته آستنوسفری تا مرز آستنوسفر- لیتوسفر است.

محدوده مورد مطالعه در شمال استان آذربایجان شرقی (شمال باختر ایران) واقع شده است. مهم ترین توده های نفوذی موجود در منطقه شامل باتولیت های قره داغ و شیورداغ و استوک های پورفیری سونگون و هفت چشمه هستند. مطالعات پترولوژیکی و پتروگرافی نشان می دهد که ترکیب توده های نفوذی از گابرو، دیوریت، مونزونیت، گرانودیوریت تا گرانیت در تغییر است. این توده ها بیشتر متاآلومینوس، کالک آلکالن با پتاسیم متوسط تا بالا و متعلق به کمان های آتشفشانی (VAG) و از نوع I هستند. مهم ترین دگرسانی ها در محدوده های کانه دار شامل سیلیسی، پتاسیک، پروپیلیتیک، فیلیک و آرژیلیک است. کانه زایی مولیبدن بیشتر در رگه ها و رگچه های کوارتزی واقع در زون پتاسیک (سیستم های پورفیری) و رگه ای و در زون اندواسکارن کانسارهای اسکارنی همراه با کانی گارنت رخ داده است. میزان Mo در توده های تفریق یافته و اسیدی بیوتیت دار با مقادیر بالایSi ،K ، Rb، Ba و عناصر LREE افزایش یافته است. غنی شدگی توده های نفوذی از عناصر K ،Rb و Ba و تهی شدگی از عناصر Zr،Ta ، Y، Yb و Nb نشان دهنده متاسوماتیسم گوشته بالایی توسط پوسته اقیانوسی فرورونده، سپس تولید ماگما و بالا آمدن آن از پوسته نسبتا ستبر است. توده هایی که دارای کانه زایی مولیبدن هستند، عمدتا دارای ترکیب کوارتزمونزونیتی و گرانودیوریتی هستند.

بیشتر دشمنان طبیعی از قابلیت ذخیره سازی پایینی برخوردار هستند و به همین دلیل، اغلب آن ها مدت کوتاهی قبل از رهاسازی پرورش داده می شوند. در مورد پارازیتوییدها می توان به جای خود پارازیتویید، میزبان آن ها را ذخیره سازی کرد. از آن جایی که ذخیره سازی تخم های میزبان، می تواند منجر به افزایش کارایی واحدهای تولید انبوه زنبوران تریکوگراما شود، این روش توسط محققین مختلف به عنوان یک راهکار مناسب برای پرورش زنبورهای تریکوگراما پیشنهاد شده است. با توجه به اینکه مطالعات بسیار کمی در زمینه اثر دماهای پایین روی فراسنجه های رشد جمعیت پارازیتوییدها موجود است، لذا در این پژوهش اثر مدت زمان های مختلف نگهداری (0، 1، 4، 7، 15 و 30 روز) تخم بید سیب-زمینی، Phthorimaeae operculella (Zeller) در دمای 4 درجه سلسیوس روی ویژگی های زیستی و جمعیتی زنبورTrichogramma brassicaeBezdenko مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 25 تکرار انجام گردید. مقایسه میانگین ها با استفاده از آزمون دانکن انجام شد. نتایج نشان داد که دوره نشو و نمای مراحل نابالغ، طول عمر، درصد پارازیتیسم، درصد خروج و دوره تخم ریزی زنبور (01/0> P) و زادآوری (05/0> P) بین تیمارها اختلاف معنی-داری داشته و با افزایش مدت زمان ذخیره سازی، میانگین آن ها کاهش می یابد. هم چنین مشخص شد که تمامی فراسنجه های رشد جمعیت پایدار زنبور، اختلاف معنی داری در سطح احتمال یک درصد بین شاهد و تیمارهای سرمایی دارند. با توجه به میانگین نرخ پارازیتیسم، نرخ ظهور حشرات کامل، زادآوری و طول عمر زنبور روی میزبان سرمادیده، می توان تخم های بید سیب زمینی را تا دو هفته در دمای یاد شده نگهداری کرد بدون اینکه تاثیر منفی چندانی روی کارایی زنبور داشته باشد.